فرشتگان ناپیدای مرگ

 تک‌تیراندازها، زنبورهای سرخ میادین جنگ هستند. اما معدود تک‌تیراندازهایی پیدا می‌شوند که آن‌قدر ماهر باشند که نامشان فراموش‌نشدنی باشد.

• فرانسیس پجهاماگابو ، ستاره تورنتو  

بهترین تک‌تیرانداز جنگ جهانی اول و پرافتخارترین سرباز ارتش کاناداست که اگر می‌توانید فقط اسمش را سه بار بدون اشتباه تکرار کنید! این سرخ‌پوست عزیز با هدف گیری بیش از ۳۷۰ سرباز و به اسارت گرفتن ۳۰۰ تای دیگر، یکی از بزرگ‌ترین کابوس‌های سربازان آلمانی در جبهه‌های اروپا به شمار می‌رفت. پجهاماگابو اولین بار در ۱۹۱۵ همراه با اولین واحد اعزامی ارتش کانادا راهی اروپا شد اما شانس چندانی نیاورد و در اثر بمباران شیمیایی مصدوم شد. او دوباره در ۱۹۱۶ به میدان جنگ برگشت و این بار مهارتش در تیراندازی او را به یک افسانه تبدیل کرد. پجهاماگابو در زدن اهداف با تفنگ عادی نیز تبحر خاصی داشت و همین موضوع او را متفاوت می‌کرد؛ آن‌قدر که در کانادا ستاره تورنتو صدایش می‌کردند و در طول جنگ سه‌بار مدال افتخار و یک بار نشان شجاعت دریافت کرد. او بعد از جنگ به سیاست روی آورد و بیشتر وقتش را صرف امور سرخ‌پوستان کرد؛ هرچند هیچ‌وقت از نیروهای نظامی بازنشسته نشد.

• واسیلی زایتسف، مدافع سرسخت استالینگراد

مشهورترین تک‌تیرانداز دنیا، کسی که در نبرد استالینگراد با هدف گیری ۲۲۵ سرباز آلمانی شامل ۱۱ تک‌تیرانداز خبره ارتش آلمان به شهرت رسید. او با رکورد ۲۴۳ کشته یکی از تک‌تیراندازان افسانه‌ای جنگ جهانی دوم بود که البته به لطف فیلم «دشمن پشت دروازه‌ها» و بازی جودلاو به مشهورترین تک‌تیرانداز تاریخ هم تبدیل شد. واسیلی تیراندازی را در کوه‌های اورال از پدربزرگش آموخت و وقتی تنها پنج سال داشت یک گرگ شکار کرد. او در استالینگراد ظرف کمتر از سه ماه ۲۲۵ کشته روی دست آلمانی‌ها گذاشت. البته رقم تایید نشده کشته های او در این مدت تا ۵۰۰ نفر هم ذکر شده است. واسیلی همچنین در برلین دریک دوئل رودررو که سه روز به طول انجامید، تک‌تیرانداز مطرح آلمانی و سرپرست مدرسه تک‌تیراندازی ورماخت اروین کنگ را کشت. در اواخر جنگ زایتسف بر اثر لگد تفنگ از ناحیه چشم دچار آسیب‌دیدگی شد و با رکورد نهایی ۲۴۲ نفر با درجه سروانی از خدمت ارتش بیرون آمد. او بعد از جنگ تحصیلش را تمام کرد و یک کارخانه ریسندگی در کیو تاسیس کرد و پیش از مرگ وصیت کرد که جسدش را کنار یادبود مدافعان استالینگراد دفن کنند.

• سیموهایا، مرگ سفید

هایا بدون تردید برترین تک‌تیرانداز تاریخ است؛ کسی که در کمتر از سه ماه بیش از ۷۰۰ نفر راکشت. سربازان ارتش سرخ به او «مرگ سفید» می‌گفتند که شاید به خاطر پالتوی سفیدی بود که همیشه بر تن داشت . هایا کشاورز ساده‌ای بود که در دهکده‌ای کوچک نزدیک مرز امروزی فنلاند با روسیه متولد شد و در سال۱۹۲۵/۱۲۸۴ به ارتش فنلاند پیوست. اما شهرت او به عنوان تک‌تیرانداز به «جنگ زمستان» (حمله شوروی به فنلاند در سال ۱۹۳۹/۱۳۱۸) بازمی‌گردد. زمانی که او در طول صد روز جنگ بی‌رحمانه، بیش از ۵۴۲ نفر را هدف قرار داد که از این میان ۵۰۵ نفر در جا کشته شدند. البته این تمام رکورد او نیست. در همین مدت او بیش از ۲۰۰ نفر را هم با استفاده از مسلسل دستی و تنها با اتکا بر مگسک سلاح خود به قتل رساند. هایا موجود عجیبی بود که همیشه مثل فرشته مرگ در جایی که انتظارش نمی‌رفت ظاهر می‌شد. مثلا با وجود سرمای منهای ۴۰ درجه سلسیوسی زمستان فنلاند، خود را در میان برف‌ها پنهان می‌کرد و به انتظار می‌نشست. او آن‌قدر محتاط بود که حتی هنگام تیراندازی در دهان خود برف می‌گذاشت تا بخار دهانش جای او را افشا نکند. ارتش سرخ برای اینکه از شر او خلاص شود در چندین نوبت گروه‌های تک‌تیرانداز را برای قتل او فرستادکه خب همگی کشته شدند! هایا حتی از آتش سنگین توپخانه روس‌ها هم جان سالم به در برد. سرانجام اما در ششم مارس ۱۹۴۰ ترکشی فکش را شکست. البته او این‌بار هم زنده ماند و یک هفته بعد یعنی همان روزی که فنلاند تسلیم را پذیرفت هوشیاری‌اش را به دست آورد.

• لیودمیلا پاولچنکو، زن‌ها هم بله!

یکی از پنج تیرانداز برتر دنیا و برترین تک‌تیرانداز زن تاریخ، زمانی که قوای آلمان در ۱۹۴۱ به شوروی حمله کردند ۲۴ سال داشت و دانشجوی رشته تاریخ در دانشگاه کیف بود. او داوطلبانه به ارتش پیوست و به یکی از ۲هزار تک‌تیرانداز زنی تبدیل شد که در طول جنگ در ارتش سرخ خدمت می‌کردند؛ البته تنها یک چهارم این تعداد ازجمله خود او آن‌قدر زنده ماندند که تمام‌شدن جنگ را ببینند. او نخستین درگیری خود را در جریان نبرد اودسا تجربه کرد؛ جایی که ظرف تنها دو ماه و نیم ۱۸۷ سرباز آلمانی را کشت. پس از سقوط اودسا و عقب‌نشینی ارتش سرخ به ساوستپول، لیودمیلا پاولچنکو هشت ماه دیگر هم صرف هدف گیری سربازان ورماخت (ارتش آلمان) کرد. همانند بیشتر تک‌تیراندازان روس او هم از یک تفنگ نیمه اتوماتیک اس وی تی ۴۰ استفاده کرد. رکورد نهایی او هم چیزی نزدیک به ۳۰۹ کشته تایید شده است که ۳۶ تای آنها خودشان تک‌تیرانداز بودند. پاولچنکو در ۱۹۴۲ به خاطر برخورد ترکش خمپاره زخمی شد و با خروج از خط مقدم دیگر به جبهه ها بازنگشت. جالب آنکه او بعد از جنگ تحصیلاتش را تمام کرد و مورخ شد.

• ژانگ تائوفنگ

یکی از مرگبارترین تک‌تیراندازهای چینی در جنگ کره که تنها در طول ۳۲ روز بیش از ۲۱۴ نفر را با تفنگ تک‌تیرانداز خود به قتل رساند. ژانگ در سال ۱۹۵۳ همراه با گردان هشتم از سپاه ۲۴ چین در موقعیت تپه مثلثی استقرار یافت؛ درحالی‌که تنها به یک تفنگ قدیمی روسی (موسین ناگانت) بدون دوربین مجهز بود. (همان نوع سلاحی که واسیلی زایتسف در طول جنگ دوم با آن شلیک می‌کرد) درست همان‌جایی که نیروهای بین‌المللی در جریان جنگ کره برای جلوگیری از ورود چینی‌ها با واحدهایی از ارتش چین درگیر شدند. تائوفنگ پس از ۱۸ روز انتظار در موقعیت واحد خود تیراندازی را در بدترین شرایط شروع کرد؛ در حالی که ابتدا موفقیتی در کارش نداشت اما رفته‌رفته ارقام به نفع او تغییر کرد.

• کارلوس نورمن هنکوک دوم، پدر سفید

نورمن یکی از معروف‌ترین تک‌تیراندازان آمریکایی در ویتنام بود که ویت کنگ ها به خاطر کلاه سفیدی که همیشه بر سر داشت «پدر سفید» صدایش می‌کردند. او در جنگ ویتنام ۹۳نفر را کشت و ویتنامی‌ها برای سر او ۳۰ هزار دلار جایزه تعیین کرده بودند؛ آن هم درحالی‌که در آن زمان جایزه کشتن تک‌تیراندازهای آمریکایی در ویتنام شمالی تنها هشت دلار بود. کمونیست‌ها حتی یک گروه تک‌تیرانداز خبره را مامور کشتن او کرده بودند و پس از این بود که پوشیدن کلاه‌های سفید برای گمراه‌کردن ویتنامی‌ها در میان سربازان آمریکایی در ویتنام عمومیت پیدا کرد. بیشتر شهرت او شاید به خاطر گلوله‌ای بود که با آن یک تک‌تیرانداز ویتنامی کمین کرده را از پای درآورد. گلوله‌ای که درست در چشمی دوربین تفنگ تک‌تیرانداز ویتنامی نشسته بود. در تمام طول جنگ ویتنام او تنها یک‌بار کلاهش را از سرش برداشت؛ آن هم زمانی که قرار بود یکی از ژنرال‌های شمالی را در قلب پایگاهش ترور کند. پس از سه روز و سه شب بی‌خوابی، ژنرال ویتنامی را ترور کرد. پس از کشتن ژنرال، هنکوک به آمریکا بازگشت و طی حادثه‌ای به اختلال عصبی دچار شد و از آن پس دیگر تیراندازی نکرد.

• ماتهویس هتسناوئر

مشهورترین تک‌تیرانداز آلمان نازی در جبهه‌های شرق با دست‌کم  ۳۴۵ کشته تایید شده که به خاطر مهارتش در کوتاه‌زمانی به اسم و رسمی ترسناک رسید. ماتهویس در دو سال پایانی جنگ به‌عنوان تک‌تیرانداز به خدمت ورماخت درآمد و به‌عنوان بخشی از واحد کوهستانی عازم جبهه‌های شرقی شد. او به اتفاق دیگر همقطارش آلربرگر – دومین تک‌تیرانداز برتر آلمانی – نزدیک به ۵۰۰ سرباز و افسر ارتش سرخ را در جبهه‌های شرق به قتل رساندند. این تک‌تیرانداز اتریشی‌الاصل در آن زمان رکورد فاصله تیراندازی از فاصله ۱۱۰۰ متری را شکست و مدال صلیب شوالیه را از آن خود کرد. هتسناوئر از جنگ جان سالم به در برد و پس از آن به اسارت ارتش سرخ درآمد و برای پنج سال بعدی در اردوگاه‌های کار سیبری محکوم شد.