به گزارش شیعه آنلاین، چند روز پیش یک نشریه فرانسوی برای چندمین بار با انتشار کاریکاتور توهین آمیز به ساحت مقدس نبی أکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم، آن حضرت را مورد اهانت قرار داد.در همین راستا خبرنگار ما برای بررسی حکم فقهی به قتل رساندن افراد موهنی که دست به چنین کاری زده اند، به سراغ کتاب یکی از مراجع تقلید رفت.
حضرت آیت الله سید «صادق روحانی» از مراجع تقلید قم در بخشی از کتاب خود که «فقه الصادق» نام دارد، در باب حکم سابّ النبی (صلی الله علیه و آله) و ائمه (علیه السلام) نوشته: «قتل کسی که پیامبر (صلی الله علیه و آله) یا یکی از ائمه (علیه السلام) را دشنام دهد جایز است، و قتل دشنام دهنده بر هر که آن را بشنود، در صورت امنیت از ضرر، جایز است» و فقهاء در این مسأله اختلافی ندارند، بلکه چنانکه در الجواهر آمده است بر هر دو قسم آن اجماع دارند و در سخنان خود بارها از اجماع بر آن سخن گفته‌اند.
مستند آن نیز نصوص خاص در این زمینه است.
روایاتی مانند:
الف) روایت علی بن جعفر به نقل از حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام): «هر کس بشنود دیگری از من بدگویی می‌کند بر او واجب است ـ اگر به او مراجعه شد ـ کسی که مرا دشنام داده به قتل برساند و لازم نیست او را به سلطان تحویل دهد و بر سلطان هم واجب است اگر شخص را پیش او آوردند او را بکشد». (1)
ب) روایت حسن بن محمد بن مسلم: به اباجعفر (علیه السلام) عرض کردم: آیا می‌توان کسی را که به پیامبر (صلی الله علیه و آله) دشنام می‌دهد به قتل رساند؟ فرمود: اگر بر جان خودش نمی‌ترسد او را بکشد. (2) و احادیث دیگری مانند آن.
ج) حدیث صحیح هشام بن سالم: از امام صادق (علیه السلام) پرسیدم دشنام‌دهنده به امام على (علیه السلام) چه حکمى دارد؟ فرمود: به خدا سوگند ریختن خون او حلال است البته اگر باعث ریختن خون بى‌گناهى نشود. عرض کردم چگونه ممکن است باعث ریختن خون بى‌گناهى شود؟ فرمود: مؤمنى در مقابل کافرى کشته شود. و بیش از این نفرمود. (3).
د) حدیث عامری از امام صادق (علیه السلام): به امام صادق (علیه السلام) عرض کردم: چه می‌فرمایید در حق کسی که به علی (علیه السلام) دشنام دهد و از وی اظهار برائت نماید؟ فرمود: به خدا سوگند خون او حلال است و خداوند عالم بین آنان و شما دوستی قرار نداده و وقتی نتوانستی او را بکشی او را ترک کرده و از وی دوری نما. (4).
---------------------------------------------------
پی‌نوشت:
(1) وسائل، باب 25 من أبواب حد قذف، حدیث 2.
(2) وسائل، باب 25 من أبواب حد قذف، حدیث 3 - 4.
(3) وسائل، باب 27 من أبواب حد قذف، حدیث 1.
(4) وسائل، باب 27 من أبواب حد قذف، حدیث 2.
فقه الصادق– آیت الله العظمی سید محمد صادق روحانی - ج ٢٥ - الصفحة ٤٧٥