چرا آدم‌بزرگ‌ها همدیگر را گاز می‌گیرند؟

 این روزها، سوای همه غصه‌ها و شادی‌های مردم کشورهای مختلف، خبرهای تعجب‌برانگیز هم کم نیستند؛ مثل گازگرفته‌شدن جورجیو کیه‌لینی مدافع ایتالیایی توسط لوئیس سوارز، بازیکن فوروارد تیم ملی اروگوئه. سوارز پیش از این هم سابقه گاز گرفتن حریفانش را داشت که منجر به محرومیت‌های هفت‌روزه (پس از گاز گرفتن عثمان باخال در بازی آژاکس و آیندهوون) و ده روزه (پس از گاز گرفتن ایوانویچ در بازی لیورپول و چلسی) محکوم شده بود. اما این بار داور به خاطر این کار هیچ اخطاری به او نداد؛ حتی پس از این که کیه‌لینی، جای دندان‌های سوارز را روی شانه‌اش به داور نشان داد. انتظار می‌رود این بار فیفا سوارز را برای همیشه از بازی محروم کند. متخصصین می‌گویند از نظر روان‌شناسی گاز گرفتن دیگران توسط افراد بالع مصداق جنون آنی است.  

در حقیقت سوارز تنها کسی نیست که دیگری را گاز گرفته است. مایک تایسون، بکس‌باز حرفه‌ای هم به خاطر گاز گرفتن حریفش بدنام شد. در مسابقات راگبی هم بازی‌کنانی که وحشی می‌شوند و گاز می‌گیرند کم نیستند. آدم‌های مشهور دیگری هم بوده‌اند که به خاطر گاز گرفتن دیگران شهرت یافته‌اند، حتی برخی از شخصیت‌های سیاسی مشهور هم بوده‌اند که مخالفان و منتقدان خود را گاز گرفتند. با این وجوددیوید ویلسون (David Wilson)، استاد جرم‌شناسی دانشگاه شهر بیرمنگام، می‌گوید  چنین عملی میان افراد بزرگسال که به بلوغ عقلی رسیده‌اند، بسیار نادر است؛ بیشتر افراد در همان دوران شیرخوارگی یاد می‌گیرند که گاز گرفتن کار بدی است.

همکار او، اوا کیمونیس (Eva Kimonis) استاد دانشکده روان‌شناسی دانشگاه نیوساوث‌ولز استرالیا می‌گوید گاز گرفتن در کودکان شایع‌تر از بزرگ‌سالان است، ولی وقتی بزرگسالی چنین رفتاری نشان دهد، نشان‌دهنده الگویی وسیع‌تر و حادتر از بروز کژرفتاری‌هاست که شامل کتک‌زدن، ترساندن، فریادزدن و زد و خورد می‌شود و اگر در فردی مشاهده شود، حاکی از خلق و خوی بیمار و مبتلا به جنون آنی است.